Muxia, 2 augustus

Het allerlaatste stuk, van Finistere naar Muxia. Vertrek om 7.30 uur. We kwamen slecht op gang omdat we teveel bekenden tegen kwamen die op de terugreis gingen naar Santiago met de bus. Toen we op dreef waren, Anita, Jan en ik hadden we lekker de pas erin. We liepen vlakbij de kustlijn weliswaar op hoogte met geweldige vergezichten. Het was bijna 4 uren lopen voordat we restaurant As Liras tegen kwamen. Hier konden we lekker een boccadilla eten, een flink stokbrood met lekker beleg, vergezeld van een cafe con leche.
Na deze heerlijke onderbreking moesten we toch echt nog vier uren lopen. Afwisselend door bospad en veldwegen ontdekten we dat het toch niet overal goed aangegeven stond. We werden zelfs op een T-splitsing op een dwaalspoor gebracht. We kwamen op het hoogste punt van deze etappe 230m. Daarna ging het door een eucalyptusbos bergafwaarts naar Xurantes.  Met wat extra omgelopen kilometers arriveerden we na 33 km in Muxia. Daar ontving ik mijn derde en laatste persoonlijke oorkonde. Vervolgens hebben we nog een bezoek gebracht aan de mooie kerk aan zee: het heiligdom van de Virxe da Barca. Helaas konden we de kerk niet van binnen bekijken omdat er een trouwerij plaatsvond

Finistera, 1 augustus

De start was nu pas om 7.00 uur. Thomas zal met de bus gaan omdat hij veel pijn in zijn voet heeft, dus ga ik op pad met Ingrid en later kwam Jan daarbij op weg voor de laatste etappe. Het werd een geweldige tocht. Het is zo mooi onderweg als je het maar wilt zien. Bij onze laatste koffiepauze zagen we tot onze verrassing Thomas voorbij komen, hij liep als een kievit. Hoe kon dat nou? 15km verder, spraken we hem pas. Hij liep op medicijnen. Vanaf hier zijn we weer met z'n vieren verder gegaan. We moesten toen nog ruim vier uren lopen. Bij restaurant tegenover de camping in Corcubion namen we nog een cola en gingen vlot door. Er volgde een stuk door lage beplanting, de straat oversteken en toen een prachtig uitzicht vanaf grote hoogte met in de verte Finistere. De laatste vijf kilometer. Het was erg warm. Over een lang stuk geplaveid met flagstones langs het strand, belandden we in de voorstad van Finistere. Nog even volhouden. Daar was dan eindelijk het straatje van de Auberge Concello de Fistera waar Ada al stond te wachten en waar we onze oorkonde en stempel in ontvangst mochten nemen. Eerst samen een drankje, de herberg was al gereserveerd douchen en met elkaar eten. Wat een schitterende tocht aan de kust. Het was enigszins bewolkt maar we zijn na het eten toch met elkaar naar de Cap gereden om het 0,00 punt  te ervaren. Het einde van de (west) kust van Galicië.

Olveiroa, 31 juli

Vandaag weer een lange, 33,2km van Negreira naar Olveiroa.
Deze dag begon weer vroeg, eerst naar de koffiebar voor een ontbijtje. De bar zal om half zeven open zijn, even wachten en ja hoor het licht ging aan en de luiken omhoog, snel even eten, kop koffie en weg. Het pad liep door veel bos en dan weer langs de weg. Het werd lekker warm en de weg was lang. Eindelijk weer een bar-herberg. Even pauze, lekker brood met gebakken ei en ja ook een cola. De schoenen weer aan en nog drie uurtjes te gaan voor we in herberg Horreo kunnen neerstrijken.

Negreira, 30 juli

Na alle drukte van gisteren was het nu heel stil op het plein. We gingen deze keer pas om half negen op stap. Wij richting Finistere te voet en Wim en Corrie met de bus. Het vervolg van onze voetreis is weer geweldig. Wat is het toch mooi even achterom te kijken en de Cathedrale steeds kleiner te zien worden. Vele uren later kwamen we bij de herberg aan in Negreira. Er zaten twee nieuwe pelgrims op het terras, Peter en Margot uit Culemborg. Later kwam daar nog Jan bij, een pastor uit Rotterdam, die ook in Hilversum werkzaam is geweest. Het was erg gezellig. We trokken nog een flesje wijn open, maar de tijd tikte verder. We moesten snel terug om niet voor de dichte deur te komen staan. Al snel waren we onder zeil. De andere dag stond ons de langste etappe van de hele reis te wachten, 33km.

Santiago, 29 juli

De dag van herdenken. Na een goede nacht en een stevig ontbijt ging eenieder de stad in. Ik liep nog even terug naar het straatje met de huiskamer, had gisteren de stempel vergeten vandaar. Bij aankomst stond de koffie al klaar en raakte weer in gesprek. Daarna even door de stad en leuk om weer nieuwe pelgrims te zien binnenkomen. Toen weer naar het plein en wat bleek toen was mijn lief daar ook. We zijn lekker koffie gaan drinken met een broodje op een terras wij met z'n drietjes want Anna Marie was er ook nog bij. De meisjes gingen daarna het Museum van de Cathedrale bezoeken en ik ging de stad weer in. Afspraak was dat ik nog een keer samen met mijn pelgrimsmaatjes zou dineren, en wel in het restaurant van ons onderkomen niet eerder dan 20.00 uur. Om 19.00 uur begon er een herdenkingsdienst voor de slachtoffers van het treinongeluk, welke op een groot scherm voor de Cathedrale gevolgd kon worden. Leden van de Koninklijke familie waren daarbij aanwezig en alles was afgezet met politie. Een indrukwekkend geheel.

Santiago, 28 juli

Vandaag staat in het teken van bezinning. Om 12.00 uur volgen we de Pelgrimsmis. De kathedraal is zo vol dat er heel wat mensen moeten staan, zelfs buiten. Ook op de traptreden zitten pelgrims bijeen gepakt. Een indrukwekkende dienst waarin de namen worden opgelezen van diegenen die de afgelopen dagen in Santiago zijn aangekomen. Na afloop van de mis gebeurde datgene waar iedereen van gehoord had of op film had gezien. Het grote wierookvat werd omlaag getakeld en gevuld met wierookkorrels. Door zes geestelijken ging dit vat van links naar rechts door de kerk hoog boven onze hoofden. De ruimte werd gevuld met wierookgeur, rook en de klanken van de fotocamera's. Wat een bijzondere ervaring. Daarna werd het hoog tijd voor koffie in het hotel/seminari. We hebben er ook een warme lunch kunnen gebruiken.
Sinds dit jaar is er een Huiskamer der Lage Landen geopend in  het centrum van Santiago waar de pelgrims langs komen. We hebben dit bezocht en koffie gedronken met de twee vrijwilligers van het Genootschap van St. Jacob. Goed werk doen deze mensen. De pelgrims worden hier opgevangen en kunnen er hun verhaal kwijt, of worden op weg geholpen voor onderdak cq. de terugreis.

SANTIAGO DE COMPOSTELA, 27 juli

De dag van vele emoties. Tien kilometer voor het einde begon het te kriebelen. Nog even een kop koffie en een stempel dan weer door. Nu nog maar zeven kilometer, we zijn al dichtbij. Ook hingen er donkere wolken boven ons hoofd. Dan maar weer de regenjas erbij gepakt en jahoor kleine buitjes heetten ons welkom. Vlug even naar binnen voor een snelle koffie. De stad door naar het grote plein. Daar stond mijn grote liefde, maar ook Anna Marie, Joop en Vien met kleinzoon Marc. Heel bijzonder en wat een ontlading, geweldig! Ik moest even bijkomen. Vervolgens naar het bureau om de persoonlijke oorkonde in ontvangst te nemen. Wat een speciaal moment. Dan kon ik eindelijk naar ons onderkomen, een hotel/seminari waar de rugzak tot rust mocht komen en mijn rug ook. Gauw terug naar het plein waar ik vele van de bekende pelgrims kon ontmoeten en begroeten. Geweldig dit allemaal te mogen beleven. Toen werd het echt tijd voor een biertje met z'n allen, heel fijn om dit te kunnen delen.  

Pedrouzo, 26 juli

Wat ik nog niet wist was dat het een bijzondere dag zou worden. Het begon met mist en nevel. Het was ook nog fris.  Later werd het wat warmer maar lang niet meer zo heet als de dagen ervoor. De afstand was iets korter, de herberg kwam al snel in zicht. Lekker douchen en de was hing al aan de lijn toen de telefoon ging. Ik was te laat met opnemen toen ik zag dat mijn lief had gebeld. Wat bleek nu Anna Marie en Ada zaten al in dezelfde plaats. Ik ging strategisch op de uitkijk staan en na een paar minuten zag ik een bekend Nederlands kenteken. Daarop volgde een terras met een welverdiend biertje voor allen, nadat ik mijn onderkomen had geshowd. Zij reden nog verder en samen met andere pelgrims hebben we nog een lekkere maaltijd gebruikt.

Arzua, 25 juli

Vanmorgen in de wolken en er viel een beetje motregen. De hoes moest om de tas maar het viel mee echt nat werd het niet. Ondanks de nevel werd het weer een mooie tocht. Wel hoorden we van het vreselijke treinongeluk, verschrikkelijk. Alle festiviteiten werden afgelast wat een drama. Wij waren toen we het hoorden nog in de herberg vanmorgen om 6 uur. We waren er stil van. Uren later liepen we door een groot bos en het rook er heerlijk. Het waren eucalyptusbomen. Ik heb een paar knoppen meegenomen, mijn hele tas ruikt ernaar. Wat later deed het weer een poging om het te laten regenen, dat overigens maar voor even De was is schoon en we gaan lekker buiten de deur eten.

Porto Campana, 24 juli

Hoe mooi kan het zijn, we zijn vanmorgen met het licht van de maan weer op weg gegaan. Het is net een sprookje, zo mooi de natuur dan ook kan zijn. Na wat geklim en weer omlaag werd het tijd voor de eerste stop. Het was er gezellig druk met pelgrims. Toen weer verder omhoog door mooie stukken bos en boerendorpen. De mensen leven hier echt van vee en landbouw. Na de lunch die ons goed smaakte moesten we nog even door. We zijn nu in een herberg met een kamer voor vier personen en heerlijk rustig kunnen slapen die nacht.

Portomarin, 23 juli

Ola het is nog vroeg en donker. Toen we bij de wat grotere plaats Sarria kwamen begon het lichter te worden alleen was het helaas bewolkt maar wel lekker fris. De mist die er nog hing trok ver in de morgen pas op. Na een kleine pauze zagen we de paal met 100km verwijderd van Santiago en brak letterlijk de zon door. Het werd lekker warm. Nu zijn we in kleine herberg Manuel.

San Mobede, 22 juli

Goed geslapen op 1337 meter dus we gaan langzaam weer omlaag althans dat leek er op. Het was wel weer mooi waar we liepen, met veel koeien, schapen en landbouw op het platte land. We kwamen langs een oeroude kastanje bij Ramil. We passeerden een paal met teken dat we nog 115km hadden te gaan. Het schiet dus behoorlijk op en dan is het feest.