21 juli

Wij zitten inmiddels in San Juan de Pandornello op 1275 m. We hebben geen bereik, wifi, netwerk.
We lopen af en toe ook op de N 120 die van Burgos naar Santiago leidt. Het was weer een klimpartij vandaag en dan is het lekker om weer onder de douche te staan nadat we om 14.00 uur hier aankwamen.
Gisteren ontmoetten we een hele groep Brazilianen, een wandelclub die de tocht gezamenlijk loopt. Dat betekende wel dat zij als eersten aan de avondmaaltijd konden beginnen. Wij zouden dan pas om 21.00 uur kunnen gaan eten. Dat werd ons te laat en hebben elders gegeten. Vanmorgen werden we gewekt met het Ave Maria, eerder mocht je niet je bed uit. Bij het ontbijt zag het groen en geel voor je ogen van de Braziliaanse shirtjes.
We hebben overigens de dag ervoor vegetarisch biologisch gegeten. Een Hongaarse kokkin had een heerlijke maaltijd op tafel getoverd.
Het ziet er naar uit dat we Santiago zaterdag 27 juli zullen binnenlopen.

19 juli

Het vervolg op de camino. Het was vanmorgen nog een beetje donker toen we het oude dorp weer verlieten. Even later liepen we over een mooi bergpad, dat flink omhoog liep. Dat klopte ook wel want we moesten naar 1531 meter om het bekende Cruz de Ferro te bereiken. Omdat het nog zo vroeg in de ochtend was, kwam dat Cruz mooi uit tegen het hemellicht. De zon kwam langzaam op en werd het anders van kleur. Wat een bijzonder moment was dat als je al die stenen, sommigen voorzien van teksten, ziet liggen. Voor mijzelf een ogenblik om letterlijk en figuurlijk stil te staan en mijn eigen steen erbij te leggen. Het was ook wel weer prettig dat wij vroeg waren en er nog niet zoveel pelgrims onderweg waren. Zo konden we in alle rust foto's maken. Een half uurtje later kwam er een hele groep aan en was het gedaan met de stilte. We gingen door want er stond nog 26 km op het programma. Niet over een gladde weg maar met rotsblokjes en flinke klimmers erbij, om vervolgens weer steil naar beneden af te dalen tot in het volgende dorpje Mandarin. Hier stond de koffie al te dampen en konden we uitrusten. Daarna moesten we toch weer een paar uur klimmen, wij niet alleen ook de temperatuur was opgeklommen tot 33 gr. maar toen waren we al bijna in Molinaseca, het dorp waar we zouden overnachten. Even na het centrum verbleven we in een mooie herberg met stapelbedden. We sliepen in de kelder, lekker koel en de andere morgen konden we al om zes uur ontbijten.

17 juli

De dag van Aadje's verjaardag. Op deze dag loop ik in een prachtige omgeving in het Spaanse land op weg naar Compostela. Het was nog erg vroeg de zon moest nog wakker worden. Een paar uur later maakte de ochtendzon de omgeving lichter en alles begon er mooier uit te zien. (zelfs m'n benen) Ik pakte mijn telefoon om je te feliciteren, gelukkig je was nog thuis, want je wilde wat leuks gaan doen die dag. Ik moest wel weer even aan thuis denken, maar werd al snel afgeleid door de natuur. Prachtige bossen en heide waar tussen het pad al aardig steil omhoog liep. Het werd klauteren en klimmen. Voor de lunch kwamen we in het bergdorp El Acebo aan. Wat een genot, even zitten. Er moest echter nog meer geklommen worden, dus maar weer inspannen en gaan. Na weer een paar uurtjes, we zaten al lekker hoog, kwamen we bij ons dorp aan,

 met zeer oude huizen. Leuke herberg met oude bekenden. Ik sliep op een hoog stapelbed, maar dat ging wel goed, ik ben niet zo zwaar meer. Ook konden we hier een typisch Spaanse maaltijd gebruiken, dus dat was voor elkaar: paella. Het smaakte goed met salade vooraf en fruit of ijs toe.

15 en 16 juli

Gisteren een lange dag, alles was lang. Bij de start, het was net half zeven, kwamen we op een kaarsrechte weg van wel 10 km lengte. Gelukkig was het nog een beetje donker, in ieder geval lekker fris. Na een uurtje doorstappen begon het wat lichter te worden, de nieuwe dag werd geboren. De zonsopgang is elke dag een feest, wat een mooie kleuren aan de lucht. Na enkele uren doorlopen arriveerden we bij het volgende dorpje voor een vers bakkie koffie, wat smaakte dat goed plus tas af en uitrusten. Verder naar het volgende punt op de kaart. Astorga waar we welkom werden toegezongen door een man met een gitaar. Na nog een uur passeerden we de Cathedrale del Astorga en kwamen bij onze herberg aan. Het was een oud pand met krakende vloeren, een kleine kamer met vier stapelbedden. Het was er schoon, de was ook weer gedaan, wat wil je nog meer: een biertje op het terras, nu dat hebben we ook maar gedaan en even de dag doorgenomen. Voor het avondeten ontdekten we in de stad op een leuk plein een eetgelegenheid waar een pelgrimsmenu werd aangeboden voor € 10 met alles erop en eraan, en deze dag is weer klaar.