Fiane, 27 juni

Vanmorgen om zes uur uit de veren. Na een Spaans ontbijtje, toast met jam en koffie verzorgd door de hostel-eigenaar, gezellig met mede-pelgrims uit de wereld, stonden we drie kwartier later buiten gereed voor 24 verse kilometers. Het werd weer een klimpartij naar 800 meter hoogte en dat lukte. Toen we uiteindelijk boven waren, stonden we bij het bekende beeld uit de boekjes namelijk het pelgrimsmonument la Punta Reina. Een formatie van een stoet pelgrims, sommigen op ezels, anderen met de pelgrimsstaf en dat alles van staal. Vervolgens een steil pad naar beneden met veel keien. Daarna volgde een reeks van kleine dorpen. Volgens de boekjes een bekend pelgrimspad met een oude Romeinse brug, waar we overheen moesten om bij ons verblijf te komen. Wel bijzonder hoor. We slapen nu in Santiago Apostel, een accommodatie voor wel 125 personen, maar wij zijn maar met z'n 14nen. Dat komt omdat er beschreven staat dat dit verblijf een beetje uitgewoond is, maar alles is nu goed opgeknapt. We hebben er ook lekker gegeten, leuk met zo'n internationaal gezelschap.

Cizur Menor, 26 juni

Vannacht was iedereen wakker om drie uur. Een kudde koeien inclusief 'belbundels' om de nek, passeerden de herberg.
Met een engelssprekende Spanjaard uit Mallorca een biertje gedronken. We slapen voor 5 euro in een pelgrimsonderkomen van de Orde de Malta. Ze hebben zelfs een eigen vlag. We zitten in een plaats vijf km  buiten Pamplona. Pamplona is bekend om zijn jaarlijkse 'feest' op 7 juli, waarbij jonge stieren door de nauwe straten worden opgejaagd. Vandaag kwamen we dwars door een leuke oude stad, vervolgens behoorlijke klimmers op rotsblokachtig terrein, met windmolens op de bergen. Het is een tochtje van 25 km geworden en we zitten nu bij een sportcomplex met uitzicht op een zwembad. Als we zo kunnen doorlopen verwachten we 28 of 29 juli in Santiago aan te komen.Onze logeeradressen verschillen nogal van elkaar.
Er is soms niet eens een kussen, maar bij particulieren is het in de regel netjes met een hoeslaken over het matras. Ik ben blij dat ik mijn eigen slaapzak met binnenhoes mee heb. Ik dacht nog even terug aan de ontmoetingen in St.Jean-P-d-P. Daar was o.a. een Amerikaanse van in de 70, erover gelezen en zonder training op pad gegaan. Een Duitse uit het Limburgsgrensgebied, sprak Nederlands, die vertelde dat manlief een andere tocht, also met de boot naar Almere, was begonnen. Er was nog een Duitser en een Zweed die Duits sprak. Ja ja zo kom je wat tegen.
De voetjes raken getraind, ik hoef er zelfs geen filmpje olijfolie meer op te doen.

Zubiri, 25 juni

Ola, vandaag de eerste etappe van Roncevalles naar Zubiri ongeveer 23 km. Het werd een tocht van klimmen en steil dalen, dat waren de uitlopers van de Pyreneeëen met mooie paden door veel bos. Het venijn zat hem in de staart: het werden paden met rotsblokken en steil naar beneden, om het vlak voor het dorp weer goed te maken met een glad pad. Gelukkig was het weer ok met veel zon,  echter wel een frisse koude wind uit de bergen. Later met een biertje in de zon en een goed gesprek met een medepelgrim deed dat snel vergeten. Vanavond lekker gegeten. Het dorp leeft van de pelgrims: met z'n drie restaurants kunnen ze allemaal een menu aanbieden (hoofdgerecht en toetje) voor ongeveer 10 euries. Ook voor de overnachting betalen we maar 10 euro, het kan niet op. Morgen gaan we door naar Pamplona en lopen nog 5 km door naar ons verblijf.

Roncevalles, 24 juni

Vanmorgen om half acht vertrokken, de Pyreneeën door een aparte belevenis. We gingen met de zon en wat mist de bergen in. We zagen veel loslopende paarden, schapen en roofvogels. Al snel kwam er meer lage bewolking om vervolgens in de wolken te zijn, maar dan op een andere manier, want warm was het niet met 8 graden en ik liep nog wel in de korte broek. Langzaam kropen we naar een hoogte van 1400 meter, maar ik had wel even de regenbroek aangedaan, dat scheelt toch gauw een paar graden. Na de koffie uit eigen kan/fles gingen we langzaam weer dalen. We passeerden er de grenssteen Navarra op Spaans grondgebied, niet dat we er al waren, we moesten nog een groot bos door, maar wel in Spanje. Het is letterlijk weer een stap voorwaarts op de tocht, het Spaans avontuur is begonnen. Het is het begin, hopelijk met wat beter weer, want dat loopt wat fijner naar mijn einddoel. Nu nog even vier km door het bos. Ook deze paden zaten vol met klei en modder en het ging steil omlaag. Langzaam lopen want door de leemachtige grond was het er glad. Ondertussen zijn we gezakt tot 952 meter en zijn nu in de plaats Roncevalles in een herberg bij een klooster.

Zondag, 23 juni 2013

Het was geweldig in deze herberg l'Esprit in Saint Jean-Pied-de-Port. Er waren leuke mensen, van alles wat uit Frankrijk, Italië, Amerika, Noorwegen, Canada, België en Nederland. Ook degene die de leiding in de herberg had en vrijwilligers hebben de camino ooit gelopen. Voordat we gingen eten, we zaten met 18 man in een kring, werd ons eerst een welkomsdrankje aangeboden. Toen volgde er een voorstellingsrondje, waar we vandaan kwamen en tot hoever we gingen lopen. Op zich wel leuk en praktisch want we zullen elkaar zeker nog tegenkomen hier en daar. Het eten was heerlijk met alles erop en eraan. Bij de uitleg over het ontbijt konden we ook een broodje omelet met ham voor de picknick bestellen. Iedereen deed dit, dus dat werden dan 18 halve stokbroden, met dito beleg. Geweldig.
Het slapen met zo'n grote groep mensen, hoe zou dat gaan? In dit huis geen probleem, wij hadden een kamer voor drie, dus dat viel weer mee. Na het ontbijt stonden we rond half acht weer buiten met de rugtas op. Het leek wel een beetje op de Vierdaagse, zoveel meer mensen die allemaal dezelfde kant op gingen. Na een flinke klimpartij, alles zat weer eens in de nevel en lage bewolking, waaruit zo nu en dan wat regen viel, zitten we nu op 770 meter in een refuge Augerge d'Orisson. We slapen in compartimenten met 2 maal 2 genummerde stapelbedden. Beneden bevindt zich een wasruimte met machines. In genummerde kratjes krijg je je schonen kleding retour.
Om morgen nog een klim van 20 km te doen naar Roncesvalles hebben we ongeveer zes uren nodig.

St.Jean-Pied-de Port, 22 juni

Vannacht in een mobielhome op een camping geslapen, twee kilometer van St. Jean P-d-P. Marijke en Yves zijn vandaag weer op pad gegaan, maar wij houden hier een rustdag. We waren al om half tien bij ons logeeradres, dat is het onderkomen waar Lous, ons maatje tot Vezelay, als vrijwilligster heeft gewerkt. Alleen, zonder rugzak door de stad slenteren, onder een heldere hemel met de warme zon op je bol. Vandaag hang ik de toerist uit. Met de rivier op de achtergrond zit ik op het terras van café Tipia, met een biertje en de i-phone aan mijn oor te ontdekken, dat het in Eemnes 17 gr. is. Ik kijk voldaan naar mijn voeten die mij al tot hier hebben gebracht.
Morgen gaan we de Pyreneeën in, waarvan we de voorlopers al hebben gehad: klimmen en dalen. Gisteren heftige regenval. Daarvoor hadden we een leuke herberg/hotelletje. De waard deed z'n uiterste best het ons naar de zin te maken. Eerst een aperitiefje, vervolgens een heerlijke warme maaltijd. Bij vertrek kregen we zowel een fles koud als warm water mee en de sinaasappel naast mijn bord ging hij met alle plezier uitpersen. Er deden zich weer leuke ontmoetingen voor: twee Franse dames en een jonge knaap van 21 die zowel Frans als Engels sprak, hadden hier ook onderdak gevonden. Marijke spreekt goed haar talen dus zo werd het wel wat. Ik geniet nog steeds van mijn tocht, hoewel het met de behoorlijke klim in het vooruitzicht nog zwaar gaat worden. Blij ben ik met m'n lange regenjas die Ada heeft meegenomen. Ik heb een hoed met een brede rand aangeschaft, die over de kraag van m'n jas valt, want het regenwater begon langs m'n rug te lopen. Volgens ingewijden is het het slechtste (pelgrims)jaar, bar en boos met al die regen en snelstromende rivieren. Het doet me goed dat Eric zo meeleeft, daar word ik helemaal warm van. Ook de andere kinderen volgen me 'op de voet' en mag ik leuke fotootjes van de kleinkinderen ontvangen.
Gisteren kwamen we bij een boerderij aan voor een koffiepauze. We mochten er yoghurt en kaas proeven. Er was ook een komisch toilet buiten met het bekende hartje in de deur. Als 'spoeling' stond daar een bak met houtkrullen, om het een en ander af te dekken. Later zaten we ergens op een terras een (Frans?) frietje te eten, waarbij een Duitse en een Zweedse pelgrim aanschoven. Marijke probeerde een gesprek tot stand te brengen tussen die twee, dat leidde wel tot komische taferelen.
St. Jean P-d-P is een tref- en startpunt van vele pelgrims. Je ziet ze het station uitkomen met nieuwe schoenen en outfit. Velen beginnen hier hun Spaanse camino, of pakken hier het traject weer op waar ze de vorige keer zijn geëindigd.
Zelf heb ik een nieuw pelgrimspaspoort aangeschaft. Het exemplaar dat ik in Utrecht heb gekocht is, inclusief  de gekopieerde inlegvelletjes, vol gestempeld. Bij het St. Jacobsteunpunt ter plaatse werden we te woord gestaan door een zekere Jan, een bekende van Wim. Hij nam ons drieën even apart, mede om weer even Nederlands te spreken. Van hem kregen we een stempel en belangrijke instructies over het proviand en de route door de Pyreneeën. We hebben besloten het traject in twee etappes te doen met een overnachting in de Pyreneeën. We krijgen een lunchpakket mee en nemen niet meer dan een liter water mee. Onderweg kunnen we bijvullen. Alle overbodige spullen worden in één pakket naar Nederland gestuurd, de rugzak anders ingedeeld, nieuwe sokken gekocht. Vrijwilligers hebben onze kleding gewassen en opgehangen. Een zekere Huberta geeft nadere info, er worden nog meer lopers verwacht, we gaan om 19.30 uur aan tafel en morgen (zondag)  is het ontbijt om 6.30 uur. Een nieuw avontuur tegemoet.....  

Ostabat, 20 juni

Hier zijn we weer even, vandaag gelukkig lekker gelopen. Het was droog, veel mooie uitzichten vooral op de Pyreneeën wat er veelbelovend uitziet. Toen we gisteren bij ons onderkomen aankwamen, dacht ik nog we zitten in de verbouwing, zo rommelig zag het er uit, maar uiteindelijk was het er goed toeven, een goed bed en een prima maaltijd met van alles erop en eraan. Het huis zag er een beetje uit als van Malle Pietje, omdat deze mensen van alles teveel bewaarden. Ze waren echter supervriendelijk. Maar goed, we liepen dit keer uit pure noodzaak weer langs de D 933. Onze eigenlijke weg door het bos was ondergelopen. Na drie uren doorlopen werd het tijd voor de coffebreak en rustpauze in het plaatsje Saint Palais. We hebben er nog een stempel gehaald bij het toeristenbereau. Vandaag lopen we met z'n vijven: Marijke, Yves,Wim, Corrie en ik. Vervolgens kwamen we in Uhart Mixe.  We dachten te gaan slapen in de Gite de l'escargot, maar er bleek een bed te weinig te zijn. Terug naar de VVV voor een ander adres. Ik heb nu een eigen kamer in een klooster, waar we zelf kunnen koken. En passant kwamen we langs een Lidl en hebben gekozen voor: macaroni, gehakt, sla, tomaten, yoghurtjes en fruit.
Bonne appetit!

Sauveterre-de Béam, 19 juni

Gisteren de hele dag regen, het kwam met bakken uit de lucht. Deels over de weg gelopen, de geultjes in de berm stroomden over dus we liepen constant in het water.

Nu zijn we in een particulier onderkomen en er wordt voor ons gekookt. De andere pelgrims Marijke uit Venlo en de Fransman Yves zijn er ook weer. Op het traject van vandaag liepen we door de modder, die hier licht lemig van kleur is, berg op en berg af. Het is droog gebleven, hoewel het nu regent. Op de stukken langs de weg was het verkeer gelukkig rustig. We kwamen langs verlaten boerderijen, maar ook mooie vergezichten met de Pyreneeën voor ons. Over twee dagen zijn we in St. Jean-Pied-de-Port.
Morgen wordt ons zon en regen voorspeld en lopen naar Ostabat.
Onze kleding ging vandaag naar de plaatselijke wasserette en is al weer droog voor morgen. Of dat ook met onze schoenen gaat lukken is nog maar de vraag: tot bovenaan zat de prut, ze staan nu schoon met Franse kranten-proppen erin te drogen.
Er stond overigens in de krant van vandaag dat de grot in Lourdes was ondergelopen.