Vrijdag 12 en zaterdag 13 april 2013

De tocht naar Tienen van vrijdag verliep redelijk met wat spetters. De overnachting vindt plaats in een oud parochiehuis. Ik heb last van een dik been en last van mijn voet. De vermoeidheid begint toe te slaan en om 20.15 uur ligt deze pelgrim in bed.


Zaterdag: Gisteren heeft Jeroen nog gebeld, hij was op weg naar huis vanuit Duitsland in de stromende regen. Ik heb gelukkig goed geslapen en toch besloten een dagje te blijven. Kan ik mijn voeten goed verzorgen en rust geven.  Rustdag? Een permanente gast zal daar een stokje voor steken, een papagaai.

De plaats Tienen (in het Frans Tirlemont) ligt in Vlaams Brabant op een hoogte van 40 m en heeft 32.000 inwoners. Het werd o.a. bekend door de verbouwing van suikerbieten. De geschikte grond zorgde voor een hoog suikergehalte in de biet. Er werd zelfs een spoorlijntje aangelegd voor het vervoer naar de fabriek. Het plaatselijk museum leert hierover. Tienen   heeft een leuk centrum. Het is zaterdag dus er is meer bedrijvigheid.

Morgen zal het verder gaan richting Hoegaarden.

Donderdag 11 april 2013

Vandaag maar 15 km gelopen richting Scherpenheuvel en slaap in het Onthaalcentrum de Pelgrim. Ik was hier al om 12.00 uur en ik werd warm ontvangen met koffie. Ook deze keer een eigen kamer. Eerst douchen en dan een half uurtje languit op bed, wat is dat lekker. Een wasje doen hoort er ook bij, vervolgens naar de ontvangstruimte waar ik in gesprek kwam met pater René, aardige vent.
In de basiliek maakte ik nog net een deel van de viering mee. Na afloop kwam de voorganger, broeder ..... een praatje maken. Ik kreeg een sleutel mee want om 18.00 uur gaat alles dicht. Voor de warme maaltijd moest ik buiten de deur zijn. Voor 20 euries kreeg ik een voldaan gevoel van een biertje bij de dagschotel, plus koffie. Morgen loop ik richting Tienen.

Dinsdag 9 en woensdag 10 april 2013

Dinsdag

Vandaag weer lekker op pad. De route loopt van Postel naar Meerhout.
Het is verrassend hoe mensen kunnen reageren onderweg.
Het valt natuurlijk op zo'n steltloper met een grote rugzak.
'Waar gaat de reis naar toe? Kan ik u een kop koffie aanbieden tot mijn vrouw en ik hebben ook zo'n plan maar wij willen op de fiets gaan'.
Uren loop ik vervolgens door het bos. Er lijkt geen eind aan te komen. Je vraagt je wel eens af waar kom ik uit? Dan is het prettig als je overnachtingsadres blijkt te kloppen.

Woensdag

Er staat weer een groot stuk bos voor de boeg in de buurt van Averbode. Vervolgens kom ik langs een kanaal. Later blijkt dat ik toch niet helemaal op het goede pad zit. Op de fiets is dat niet zo erg maar 5 km verkeerd lopen is toch minstens een uur verder. Ik heb mijn volgende slaapplaats gereserveerd. Eens kijken waar ik nu weer terecht kom.
Bij de Kruisheren in Diest. Ik heb een eigen kamer met een goed bed, lakens en dekens. Lekker douchen en wat kleding uitwassen. Deze ligt inmiddels te drogen op de verwarming. Zelf lig ik even de benen te strekken op mijn bedje als Ada belt. Even bijkletsen.
Ik kan hier niet de maaltijd gebruiken en ga zo uitzoeken waar ik kan eten.
Dan mag ik weer aanbellen en gaat de poort open. Welterusten.

Maandag 8 april 2013

Ik ben nu in België en slaap in de Norbertijnen-abdij bij Postel in een eigen kamer. Ik ben om 18.00 uur naar het avondgebed geweest en aansluitend uitgenodigd voor het avondmaal. Morgen nog een ontbijtje en een stempel en deze pelgrim kan weer verder. 

Zondag 7 april 2013

Weer fris en fruitig. Lekker geslapen, uitgerust en vertroeteld ga ik om 8.30 uur van start. De tocht gaat naar Vessem. Tot nu toe nog steeds vertrouwde overnachtingslocaties gehad. Ook deze, want een paar weken geleden heb ik daar een info-pelgrimsweekend meegemaakt. De rugzak voelt beter aan en het loopt weer goed zo. Om de twee uur houd ik pauze voor een koffie, lunch of andere versnapering. De zon komt mij gezelschap houden en dat komt goed van pas.
Met open armen wordt ik ontvangen met een biertje. Je weet niet hoe lekker dat op zo'n moment smaakt. Douchen en klaar voor de maaltijd. Het vrijwilligers echtpaar waarmee ik de vorige keer al kennis mee had gemaakt, zorgt voor het eten. Zij hebben de tocht al eens gelopen. Zij is verpleegkundige en ik bof want mijn voeten krijgen een top behandeling. 's Avonds kan ik nog naar een film over Santiago kijken en komt broeder Fons een glas wijn met me drinken.

Zaterdag 6 april 2013

Het is moeilijk. Ik heb besloten een rustdag in te lassen en bij Hein en Rachel te blijven. Mijn schouders doen pijn en wat nooit gebeurt: ik heb een paar blaren opgelopen. Kalmpjes aan vandaag. Een klein wandelingetje van 10 km hooguit zonder bepakking om de volgende route te verkennen. Ook gaan er nog wat spullen uit de rugzak.

Vrijdag 5 april 2013

Wat een warm gastvrij onthaal in Houten. Ben had zelfs geregeld dat ik met de koster mijn stempel kon halen en ook nog eens de plaatselijke pers ingeschakeld. Na een onrustige nacht weer op pad. Leni is een heel eind met mij mee gefietst tot aan het pontje. De bedoeling is tot Zaltbommel te lopen. Het is heftig en deze dag is  loodzwaar. Behalve het gewicht van mijn rugzak is de psychische druk ook niet gering. Bovendien is het koud. In Zaltbommel aangekomen de trein naar Vught genomen voor de overnachting bij Hein en Rachel.

Donderdag 4 april 2013

De dag van vertrek. Er staat een koude noordoosten wind die Ada en mij naar de Bieb voert. Allemachtig wat zijn er veel mensen gekomen. Alle drie de zonen, schoonzoon, schoondochter, kleinzoon, vele vrienden, buren,  oud-collega's, vele bekenden ook van de bibliotheek staan te blauwbekken om mij uit te zwaaien. Ik ben onder de indruk en raak emotioneel. Er gaat een raampje open bij de fysiotherapeut en Jan Marten (bezig met een patiënt) geeft mij een tube crème mee, die ik nog hard nodig zal hebben. Aanmoedigingen, handen, zoenen, schouderklopjes ik verlies bijna mijn evenwicht, zwaaien en daar ga ik. Bij de bocht naar het Wilgenpad staan Anna-Marie en Bert voor een laatste knuffel. Dan horen we wat achter ons. Het is Ben Hund die vanmorgen uit Houten is komen fietsen om hierbij te zijn. Vanavond biedt hij en zijn Leni mij onderdak. Geweldig. Bij het parochie-secretariaat ontvang ik van Lidy de eerste stempel in mijn St.Jacobspaspoort. Leo legt dit gebeuren vast op de gevoelige plaat terwijl pastor Jan Houben mij de hand schudt en zegt: "ga met God". Op de Wakkerendijk kom ik Floor tegen die mij ook nog gedag wil zeggen. Bij de grenspaal staan Iwan en Ilya voor de laatste foto, terwijl ik nu Ada omhels. Wanneer zullen we elkaar weerzien. De wind blaast mij Eemnes uit, het avontuur tegemoet.